Yurencourager
John: Huwag po kayong mag alala, aalagaan ko po ang anak niyo. May binili na rin po akong lupa’t bahay.
Angelica: Very good! Hindi pwedeng umasa kayo parehas sa ibang tao. Kahit kamag anak niyo pa, hindi dapat sila ang major source niyo.
John: Pinag-usapan po pala namin ni Georgette. Pinagsang-ayunan na rin po namin na isama kayo sa bahay namin. I mean, sa amin po kayo titira kung gusto niyo po.
Georgette: Kahit magbaasawa na ako, ma, inaalala pa rin kita. Wala kang makakasama rito. Kahit maybasawa at anak na ako, gusto pa rin kitang alagaan at kasama.
Angelica: Ang sweet mo naman, anak. Hindi ako sanay.
Georgette: Sasama ka, ma?
Angelica: Oo naman.
Georgette: Yes!
Sa bahay nila Justine…
Kasalukuyang naglilinis ng baril si Enzo sa lamesa at naghahasa naman ng itak ang asawa ni Justine na si Melvin.
Si Jade naman ay pumasok na sa sala gaking sa labas.
Jade: HAHAHA, Ano ba naman yan, pa? Si Daddy rin parang tanga eh. Baka matakot sa inyo yun.
Enzo: Nasaan na yan?
Justine: Pumasok ka sa loob, Henry.
Pumasok si Henry at bumati…
Henry: Magandang gabi po.
Melvin: Magandang gabi naman, utoy. Maupo ka.
Enzo: Anong pangalan mo?
Melvin: Huy, Jade. Bigyan mo ng maiinom tong si utoy.
Henry: Ako po si Henry.
Enzo: Mahilig ka ba sa mga baril?
Henry: Hindi po. Hehe.
Melvin: Eh sa mga patalim?
Henry: H..hindi rin po.
Melvin: Enzo, sa tingin mo matalim na ito?
Enzo: Testing mo kay Henry.
Jade: Daddy naman.
Enzo: Patesting ang sabi ko. Itesting mo nga yan, Henry.
Melvin: Halika rito, utoy.
Dinala nila Melvin si Henry sa kanilang dirty kitchen at pinataga ang kanilang mga kahoy.
Jade: Papa naman…
Henry: Okay lang, Jade.
Enzo: Hayaan mo lang sila.
Nang matapos ang pagsisibak ng kahoy, nakipag usap na ng masinsinan ang mga magulang ni Jade.
Henry: Ako po ang bahala kay Jade. Kung paano niyo po siya iningatan, ganoon ko rin po siya iingatan.
Enzo: Hindi kami nananakit ng babae, Henry. Kapag kinanti mo miski isang daliri ni Jade, hindi lang daliri mo ang madadali.
Henry: Huwag po kayong mag-alala. Hindi ko po sasaktan ang inyong anak.
Enzo: Kung ayaw mo na sa kanya, isoli mo sa amin yan.
Sa simbahan…
UUUGGHHHH…UUUGGHHHH…REYSOOON…
OOOOHHH….OOOUUMMMM…
Candice: kamag-anak ka pala ni Shanie.
OOOHHH…
Reyson: Oo. Nagulat din ako nang makita ko siya birthday ng lola ko.
OOOUUMMMM…OOOHH
Candice: Hiyang hiya ang bruha nang makita ka.
UUUGHHH…HHHMMM…
Reyson: Kahit naman ako, nahihiya. Kilala akong pari sa amin. Hindi nila alam, nagreresponse din ako sa tawag ng laman.
OOOOHHH…OOOUUUMMMM…UUUUGHHH…
Candice: May itatanong lang ako.
OOOOUUMMMM…OOOWWSHHHH…
Candice: May nakantot na ka na bang madre?
OOOOHHH…UUUGHHHH…
Reyson: Marami na. Kahit noong sakristan pa lang ako.
UUUGGHHH…UUUGHHH…
FAAAATHEEERR…AAAAGHHHH…HHHHNNNNGGG
Naabot ni Candice ang orgasmo.
Maya maya ay nilabasan na rin si father Reyson.
Sa bahay nila Justine…
Henry: Pangako po.
Justine: Tapos na ba? Pumunta na tayo kina nanay.
Melvin: Mabuti pa nga.
Nag asikaso na ang pamilya ni Justine at si Henry para pumunta kina Jovie.
Sa bahay nila Jovie…
Kasalukuyang katabi ni Enzo ang kanyang anak na si Jella.
Enzo: Okay ka na ba, anak?
Jella: Hindi ko pa rin maisip na patay na si nanay.
Enzo: Siguro, kung nasa tabi niyo lang ako noon, hindi mangyayari ito. Pasensia ka na, anak.
Jella: Naikwento po sa akin ni nanay na gusto niyo siyang tulungan noon sa pagbuhay sa akin. Kaso tumanggi siya. Kaya simula noon, siya na ang nagtaguyod sa akin.
Si Enzo ay nakikinig lamang sa kanyang anak.
Jella: Walang araw na hindi siya nagtratrabaho. Kahit may sakit na siya, puro trabaho pa rin. (Umiiyak)
Niyakap ni Enzo ang kanyang anak at hinagod ang ulo.
Jella: Ang kinalukungkot ko ay hindi na niya maririnig yung i love you ko aa kanya. Hindi na niya madadama yung yakap ko. Hindi na niya malalasahan yung mga imbento kong luto. Hindi na niya maaamoy yung mga bulaklak na binibigay ko sa kanya. Higit sa lahat, hindi na niya ako makikita. Makitang masaya, makitang nakangiti, makitang umaangat. Yung mga achievements ko, hindi na niya makikita. Ma….
Enzo: Naniniwala ako kahit nasaan man ang mama mo ngayon, proud na proud siya sayo.
Jella: Parang ayaw ko nang ituloy yung pangarap ko. Kasi wala na yung dahilan bakit ako nangangarap.
Enzo: Anak. Kung sakaling naririnig ka pa ng mama mo, ano kayang magiging reaksyon niya sa sinabi mo?
Jella: Pagagalitan niya ako. Sasabihin niya sa akin na ang pangarap ko ay hindi lang para sa kanya, para rin sa akin at sa mga magiging pamilya ko.
Enzo: Tama ang mama mo. Hahayaan mo bang masayang ang pinagpaguran ng mama mo? Nagtrabaho siya buong buhay niya para mairaos ka niya. Sapat na yun para magpatuloy ka, anak.
Jella: Mama, anong gagawin ko?
Enzo: Gawin mong inspirasyon si Norhaina. Marahil natapos ng maaga ang tungkulin ng mama mo sayo, huwag kang mag-alala, ipagpapatuloy ko yung sinimulan ng mama mo. Hindi madali sa una, dahil masakit mawalan ng mahal sa buhay.
Tinawag ni Enzo si Georgette…
Georgette: Bakit po, pa?
Inakbayan ni Enzo si Georgette.
Enzo: Ito si Georgette. Kapatid mo. Alam mo bang muntik na siyang mawala sa akin? Napakasakit kung iisipin mong may mawawa sa mga mahal sa buhay mo. Pero dahil sa mga nasa paligid niya, lumaban siya.
Jella: Naiintindihan ko po kayo, tay. Masakit lang talaga para sa akin.
Georgette: Hayaan mo, huhupa rin ang bagyo sa buhay mo. Tahan na. Makisalo ka muna sa amin.
Enzo: Sige na, anak. Sumama ka sa kanila. Alam kong ayaw ng mama mo ang makita kang malungkot.
Jella: Salamat, tay.
Georgette: Tara na.
Maya maya ay dumating na sila Justine kina Enzo.
Sa bahay nila Grace…
Jhonny: May gumugulo ba sa isip mo?
Grace: Wala naman.
Jhonny: Matulog na tayo.
Kinabukasan…
Maagang pumunta si Renz sa bahay ng kanyang tita Grace.
Grace: Gusto kong malaman mo na buntis ako.
Geralyn: Magkakababy na tayo ulit?
Grace: Shhh…pumasok ka sa kwarto mo, Linlin.
Renz: Totoo ba?
(Iniabot ni Grace ang pregnancy test kay Renz)
Grace: Dalawang buwan nang walang nangyayari sa amin ni Jhonny. Nagpacheck up na rin ako kahapon. 2 weeks na akong buntis, Renz.
Renz: Ibig sabihin…
Grace: Oo, Renz. Ikaw ang ama ng dinadala ko.
Renz: Anong gagawin natin, tita? Ipapalaglag?
Grace: Ano? Tanga ka ba? Bubuhayin ko ang bata.
Renz: Eh paano si tito?
Grace: Bahala na.
Renz: Sasabihin mo ba kay lola, tita?
Grace: Malamang, Renz. Kailangang malaman ng lola mo.
Renz: Hindi ata ngayon ang tamang oras.
Grace: Alam ko. Marami pang iniisip si nanay sa bahay. Pupunta ako ngayon doon, para makumusta ang anak ni Norhaina.
Renz: Sumabay ka na sa akin, ta.
Sa simbahan…
Father: Humayo kayo at magpakarami.
Pagtapos ng misa at lumabas na ang mga tao mula sa simbahan. May mga taong nakaabang sa labas para mamigay ng fliers at yung iba naman ay nagtitinda.
Janna: Napakagaling talagang mag misa niyang pamangkin ni Enzo.
Jerson: Kaya nga ehh. Hindi nakakaboring.
Siomai Vendor: Siomai po kayo jan.
Ebony: Hello kuya Rodel! Pabili nga po ng siomai.
Rodel: Tig 20 ba?
Ebony: Opo, dalawa po. Yung katulad pa rin po ng dati.
Rodel: Okay, sharksfin and beef.
Ebony: Dito ako nabili ng Siomai, nay.
Rodel: Magandang umaga po. Kayo ho pala ang nanay nitong si Buneng.
Ebony: Yan ka nanaman kiya eh. Ebony, hindi Buneng.
Vivian: Oo. Anak ko yan.
Babae: Kuya Rodel, mini siomai nga po.
Ebony: Alis na po kami, kiya Rodel.
Rodel: Ingat kayo.
May isang babaeng umiiyak sa gate ng simbahan. Nakita ito ni Ebony at siya ay naawa.
Ebony: Sandali po, nay.
Vivian: Saan ka pupunta?
Lumapit si Ebony sa.babaeng umiiyak.
Ebony: Ale, nagugutom ho ba kayo?
Babae: (umiiyak) Maawa kayo sakin. Wag niyo akong sasaktan.
Ebony: Hindi po kita sasaktan. Bibigyan po kita ng pagkain.
Babae: Wala na si Mark. Patay na si Mark.
Ebony: Sino po si Mark? Anak niyo po ba?
Babae: Sinaktan nila ako. Wala na si Mark.
Ebony: Sino pong nanakit sa inyo?
Babae: Patay na si Mark eh. Pinalayas na nila ako. (Tumawa)
Vivian: Bony, ano ka ba? Baka saktan ka niyan.
Binilihan ni Ebony ng pagkain at maiinom ang babaeng bago sila umuwi ng kanyang nanay.
Sa bahay nila Paul…
UUUGGHHH….LORRAAAAAHHH……
PAPAAA….AAAAGHHH…UUUGHHH…
OOOUUUMMM…PAPAAAHHH…PAPAHHH…
Kasalukuyang nakakandong si Lorrah sa ibabaw ng kanyang ama habang siya ay naindayog.
UUUGHHHH…OOOOHHH…
Lorrah: Mahal na mahal kita, papa.
Paul: Mahal na mahal din kita, Lor.
UUUGHHH…SIGE PAAAA, ANAK…AAGHH
OOOOHHHHHH…PAPA…LALABASAN NA AKO…
OOOOHHHHH…UUUUUGGHHHHHNNNGHGH
Itutuloy…
Ayos