Shane
When Alex Meets Alex
shane317
This story is a work of fiction. Names, characters, places and incidents are either a product of the author’s imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual people living or dead, events or locales is entirely coincidental.
________________________________________
Naiilang ako sa mga titig sa akin ng binatilyong tricycle driver na nakapila sa kanto malapit sa aming bahay. Una kaming nagkita isang araw na nag- aapura na ako dahil late na ako sa piano recital ng anak ko.
“Ate hatid ko na po kayo libre po basta bago kayo bumaba pakiss po ako.” Nabwisit talaga ako hindi sa sinabi niya kundi sa paraan ng kanyang pagkakasabi na may kalakip pang chansing.
Mula noon ay araw- araw na niya akong inaabangan at inaasar. “Ate alam mo kapag magkaka- gf ako gusto ko yong kasing ganda at kasing sixy mo. Tapos yong kasing bango mo rin. Mmmm… ang bango niyo talaga kaya swerte ako araw-araw sa pasada eh.”
“At ikaw maligo ka naman araw-araw para masiyahan ang pasahero mo.” Sagot ko sa kanya na nang- uuyam.
Noong una ay naiiwasan ko siya pero nang magtagal ay hinahayaan ko na lang tutal ay bukod sa pagiging makulit at tsansingero ay okay naman siya. Kesa naman sa mga kasamahan niyang driver ako sumakay na bukod sa ampapangit na eh kailangan pang hintaying mapuno ang tricycle bago lumarga.
“Si ate naman, siyempre po minsan nga dalawang beses isang araw pa ako naliligo para hindi nakakahiya lalo na sayo.” Sagot niya sa akin.
“Ilang taon ka na ba?” Tanong ko sa kanya.
“Eh, sapat na po ang edad ko para makabuntis ng babae. Pero alam niyo po kung may bubuntisin man ako gusto ko’y kayo.” Sagot nitong nakangisi pa.
“Hoy, loko- loko ka talaga. Ako ba’y pinagtitripan mo? Ke bata- bata mo pa napakabastos na niyang bibig mo.” Galit kong bulyaw sa kanya.
Napaka- presko ng dating niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit pero kung sabagay sa edad kong thirty- four ay maganda pa talaga ako. Marami nga ang nagkakamaling dalaga pa ako na sa totoo lang naman ay may seven year old na akong anak. May hawig kasi sa akin ang isang Australian actress na si Indiana Evans, wow, kapal no, baligtad yata. Mas bata nga lang iyon at siyempre artista yon.
Ang asawa ko nga noong nandito ay hindi nagpapalipas kahit isang araw kung ako ay kanyang kantutin, gabi- gabi. At kapag nagkaroon ako ng buwanang dalaw ay sinusulit niya oras na matapos ang regla ko. At nakakatiyak akong sa kanyang pagdating ay siguradong hindi na naman niya titigilan ang puke ko hanggang hindi mamaga.
Nami- miss ko na rin ang asawa ko lalo na ang mga lambingan at kantutan namin. Mula ng lumipad siya patungong Korea para maghanap- buhay ay lagi ng parang kulang ang aking mga gabi. Minsan nagi- skype kami at doon mamin ibinubuhos ang aming pagkasabik sa isa’t- isa. Naging madalang na nga lamang nitong nagdaang mga buwan.
Dati ay hindi lumilipas ang isang araw na hindi siya tumatawag. Pero ngayon ay naging madalang na nga. Ang katwiran niya kesyo busy sa trabaho o nagtitipid sa load.
Noong isang linggo ay muli akong nakasakay sa tricycle ni kulit pero kaiba sa lahat ng mga araw. Matamlay siya at hindi umiimik para bang may mabigat siyang dinadala sa kanyang dibdib. Nanibago ako sa kanyang ikinikilos. Ganun pa man natuwa na rin ako dahil sa wakas ay matahimik din ang pagsakay ko sa tricycle.
Noong pababa na ako ay inalalayan pa niya ako. Tapos bigla siyang napatingin sa pagbuka ng damit ko sa aking pagyuko. Matagal- tagal din niyang nasilip ang suso ko dahil natagalan ako sa pagbaba. Nakita ko sa mga mata niya ang kislap, ang tuwa. Jackpot ang loko.
Yon ang huli kong pagkakita sa kanya. Hindi naman sa nami- miss ko siya naninibago lang ako. Nahihirapan na rin akong sumakay ngayon papasok sa trabaho at maging sa pag-uwi. Wala yong nangungulit at laging tumititig sa dibdib at hita ko.
“Alam niyo ba kung nasaan na yong dati kong sinasakyan? Yong makulit na laging nakangiti?” Tanong ko sa mga driver ng tricycle na nakapila.
“Ah si Alex, naku umuwi na po sa Isabela yon kasi wala na po yong tricycle na pinapasada niya. Binenta ng bayaw niya dahil gagamitin daw sa pag-aabroad. Sayang nga po, abay napakasipag at masayahin ng batang yon.” Sagot sa akin sabay hithit sa sigarilyong hawak- hawak nito.
Alex din pala ang pangalan nang kulit na yon. Magkapangalan pa kami. Siguro Alexander siya o Alexis dahil ako ay Alexandra. Tignan mo nga naman o.
Naging mas malala na ang sitwasyon namin ng mister ko. Nakakarinig na ako ng mga bulung- bulongan na kesyo may nakakita raw sa kanya sa manila at may kasamang bata at babae.
Hanggang pati ang ate ko ay kinumpirmang ang asawa ko nga ay may iba ng kinakasama. Hindi daw sinasadyang makita ng kaopisina nito noong nagpunta sila sa maynila at itinuro mismo sa kanya. Parang tinarakan ng punyal ang aking dibdib sa mga sandaling iyon.
Hindi ko mapigil ang pagbalong ng luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko dinaya ako ng buong mundo. Kitang-kita ng dalawang mata ko ang aking asawa na may kaakbay na babae. Mestisa, bata pa at sariwa pero putsa naman sa ganun lang ako ipinagpalit ng asawa ko. Parang isang mumurahing babae na nagbebenta ng aliw.
Gusto kong komprontahin ang asawa ko noong mga oras na iyon pero pinigilan ako ni ate. Gusto ko siyang murahin, tadyakan, sakalin pero wala na dahil nakita kong sumakay na sila sa taxi.
Gabi na noon at umaambon pa. Three months after na mahuli ko ang asawa ko. Kanina pa tumatawag ang anak ko sa cp ko dahil nag- aalala na daw siya sa akin. Kung bakit naman kasi wala akong masakyan. Malayo- layo pa rin ang aking lalakarin at nakatapat pa ako sa isang abandonadong lugar. Dinig ko ang mga nagmamadaling yabag na tila ba may hinahabol.