KEIN
Peter Parkero Series Book 1 Chapter 6: Manang Joy (Part 2 of 3) Nakatagong Libog
++++++
Pagsapit ng Sabado ay maaga ako nagising, kahit pa nagkantutan kami ni Paula ng buong gabi. Halos di ako nakatulog kakaisip kung meron nga bang nakapasok sa bahay habang may ginagawa kaming kahalayan kahapon. Wala akong maisip na pwedeng pumasok at manilip sa loob ng bahay kundi nag iisang tao lang.. Si Manang Joy.
Sa isip ko, ayos lang sa akin kung ako lang ang maiiskandalo, pero di pwede na madamay si Paula. Kailangan ko maka isip ng paraan para mapatahimik si Manang, kung talaga ngang nakita nya kami. Una kailangan ko muna makasigurado kung may alam nga sya. Pangalawa, kung may alam nga sya… anong gagawin ko? Di naman ako mamamatay tao noh.. Kung pwede ko lang sana pasakan ng burat sa bibig si Manang…. Oh wait!.. Alam ko na.. hehehe.. Isa lang ang paraan kundi ang…. KANTUTIN si Manang. Kung makakantot ko si Manang, may panghahawakan na ako sa kanya, at wala itong magagawa kundi isekreto ang alam nya. Masyado syang konserbatibo kaya hindi nya kakayanin na malaman ng ibang tao na kinantot ko sya, kung sakali man na makakantot ko sya. Masama man itong balak ko pero wala na kong ibang mapagpipilian.
++++++
Mag aalas lonse na ng umaga ay wala pa din si Manang Joy. Tumambay na ko sa labas ng bahay para duon na lang sya hintayin. Di tulad ng mga nakaraang araw ay napakaulap ngayon, at kung titingin sa malayo ay makikita ang mga maiitim na ulap. Mukhang may parating na malakas na ulan.
Mayamaya lang ay dumating na ang puting sedan ni Manang Joy. Dalidali akong lumapit sa sakyan..
Peter: Good Morning po.. “Ate” Joy.. hehehe
Joy: Good morning din Hijo,..Yan ka nanaman sa ate.. ate mo ah
Peter: Tanggapin nyo na po kasi.. Bagets pa naman kayo tignan.. Parang mag katid nga lang po tayo tignan eh… hehehe
Bola ko sa kanya..
Joy: Nako Hijo.. tigilan mo na nga ako sa mga ganyan..
Katulad ng naka gawian, lumipat si manang sa may pasenger’s seat at ako naman ang nag drive.
++++++
Habang nag mamaneho ay nakaisip ako ng paraan para hulihin si Manang Joy. Kailangan ko bantayan ang bawat kilos at salita ni Manang para matiyak ko na sya nga ang namboso samin..
Peter: Ahh.. kumusta naman po pala ang byahe ninyo kagabi?
Joy: Ah..eh.. ok naman Hijo, medyo na traffic lang bayan..
Peter: Ay ganun po ba? Dapat po pala sa bahay na lang po ni Tita kayo nag hapunan kagabi…..
Joy: Naku Hijo, hmm… tama lang na dumiretso na ko kagabi.. dahil baka mas lalo pa akong ginabi sa paguwi…
Peter: Sabagay po..
Napansin kong may kinuha si Mananag sa bag nya, mga dokumento…
Joy: Nga pala Hijo… Nakalimutan kong iabot sa iyo mga ito kahapon.. Stock report ng Farm sa nakaraang taon.. Maganda siguro kung mabasa at mapag aralan mo ang mga ito..
Peter: Ah ok po, babasahin ko po yan pag may time..
Joy: Ihahabol ko sana sayo kahapon kaya lang……
Natigilan si Manang… at ganun din ang pag hinga ko. “Ihahabol”, meaning bumalik si Manang sa bahay para ihatid ang mga dokumento?!.
Peter: Po? Kaya lang??
Joy: Ah..eh.. Ang ibig ko sabihin.., Malayo na kasi ang naitakbo ng sasakyan ko kagabi, kaya hindi na ko nakabalik.. para ibigay sayo yan…
Alam kong nagsisinungaling ito, napansin ko rin ang binti nya na nangunguyakoy at mukhang kinakabahan..
Peter: Ahh ok lang naman po yun.. By the way po, tama po ba ang tinatahak natin?..
Joy: Ay.. Oo Hijo.. Nasa paanan ng Mingan Mountain ang pupuntahan natin.. Pasensya ka na nga pala Hijo at medyo na-late ako kanina.. bumili pa kasi ako ng mga pagkain at tubig natin.. Mahirap na kasi doon sa pupuntahan natin, wala kasing mabibilhan ng pagkain..
Peter: Ay ganon po, sana sinamahan ko na lang po kayo sa pamimili…
Ipinaliwanag ni Manang Joy na ang pupuntahan namin ngayong araw, ay ang pinapaka huling property na nabili ni Tito. May laki itong 300 meter square at located sa paanan ng Mingan Mountain. Ang balak sana ni Tito sa lupain na iyon ay magpatayo ng resthouse or minihotel. At dahil nga sa pagpanaw ni Tito, ay nakatengga na lamang ito.
++++++
Nang marating namin ang paanan ng bundok ay si Manang Joy na ang nag guide sa king kung saan pwede iparada ang sasakyan. Pagbaba namin ng sasakyan ay itinuro naman nya kung saan kami dadaan. Binitbit namin ang mga pagkain at inumin, at nagsimulang punamanik sa paanan ng budok.
Peter: Aakyat po tayo ng gubat? hahaha
Joy: Hehehe Grabe ka naman Hijo.. Diyaan lang sa bandang itaas ang property ng Tito mo..
Masukal ang daan na tinahak namin, mapuno, madamo, talagang mukhang gubat. Wala pang sampung minuto ay narating na namin ang lugar. Malawak ang ito, at kita sa paligid ang mga pausbong na mga halaman tanda na ginapas o nilinis ang mga ito kamakailan lang. Sa di kalayuan ay may napaka gandang batis, napaka linaw ng tubig nito at sa gilid nito ay may kubo.
Joy: Ano?… Maganda ba?
Peter: Opo.. pwedeng pwede nga po itong tayuan ng resthouse or hotel kung tutuusin..
Nakakamangha ang paligid. Di ako makapaniwala na pag mamay ari ko itong paraiso na nakikita ko..
Peter: Napansin ko pong hindi po masukal dito.. meron ho bang nakatira dito..
Joy: Walang nakatira dito Hijo, pero meron tayong caretaker dito, pumupunta tuwing Lunes para mag gapas ng mga sukal at ligaw na halaman…
Peter: Eh yung kubo po na yon?
Joy: Pahingahan yun ng caretaker pati narin ng Tito at Tita mo kapag bumibisita sila dito.. Doon na natin iwan ang mga pagkain..
Sa loob ng kubo ay may maliit na lamesa at may malaking papag, tingin ko ay kakasya ang tatlo kung mahihiga dito. Malinis din ang loob ng kubo kung tutuusin.
Peter: Maaliwalas po itong kubo.. haysss.. Siguro po masarap makipag kantutan dito.. ahaha
Tiningnan ako ng matalim ni Manang Joy na sinuklian ko naman ng tawa..
Joy: Ayan ka nanaman sa kapilyuhan mo ha..
Naisip ko, na ito na pinakamagandang lugar at pagkakataon para maisakatupan ko ang binabalak ko.
Joy: Mabuti pa’t ihanda na natin ang mga pagkain nang makakain na tayo..
++++++
Mag aalas dos ng hapon nang mapansin namin dumidilim na. Kasalukuyang puno na ng maiitim na ulap ang langit at nag babadya ang malakas na ulan. Sa isip ko ay mukang mapopornada pa ang mga balak ko.
Joy: Naku Hijo! Mukhang pabagsak na ang ulan, maigi pa sigurong bumaba na tayo.. at wala na din naman tayong magagawa dito…
Medyo inis man ako, pero wala din naman akong magagawa..
Peter: Sige po.. tara na po..
Iniwan na namin ang walong litrong mineral water sa kubo at ang mga natirang pagkain naman ay ibinalot ulit namin. Matapos makapag ligpit ay dali dali na kaming bumaba. Bago pa man kami makarating sa kinaroonan ng sasakyan ay bumuhos na ang malakas na ulan. At marating namin ito ay tuluyan na kaming nabasa.
Basa man ang mga damit namin ay pumasok pa rin kami sa loob ng sasakyan…
Peter: Ok lang po ba? “Ate” Joy na pumasok tayo sa sasakyan ninyo ng basa tayo.. nabasa na din po kasi ung mga upaan..
Joy: Ayos lang yan Hijo, paandarin mo na ang sasakyan at nang maka alis na tayo dito..
Tumango lang ako, agad kong inilagay ang susi sa susian ng sasakyan at pinihit ito.. walang nangyare.. Inulit ulit kong pihitin ang susi para paandarin ang sasakyan ngunit walang nangyayare..
Napatingin ako kay Manang Joy..
Peter: Ayaw pong gumana..
Joy: ANO!…
Tuming ako sa Panel ng manibela at napansin kong walang ilaw ang battery indicator.
Peter: Mukhang diskagado po ang baterya ng sasakyan..
Joy: Ha? Anong gagawin natin ngayon nyann… bakit ngayon pa?
Ramdam ko na nag papanic na si Manang..
Peter: Tatawag po ako kay Tita, hihingi po ako ng tulong.. kung ano man pong maitutulong nya
Joy: Sige.. Hijo!.. Ako din susubukan ko ding tumawag..
Kinuha ko sa Smartphone at sa kasamaang palad walang signal..
Peter: Shit! Wala din pong signal… Kanina po bago tayo umakyat meron pa po.. Tingin ko po, dahil sa ulan kaya nawalan ng signal… baka po pagtumila ang ulan babalik din ang signal..
Joy: Hijo.. mukhang hindi titigil ang ulan nayan hanggang mamayang gabi.. Napakadilim ng ulap..
++++++
Apat na oras din ang lumipas na puno ng katahimikan. Mag aalas sais na at tuloy tuloy pa din ang ulan, gayundin ang kawalan ng signal. Nang may naisip ako at iminongkahi ko ito kay Manang Joy. Ipinaliwanag kong, mas mabuti na umakyat na lang ulit kami sa bundok at mag stay sa kubo. Tutal naman ay nabasa na kami kanina at iniwan din namin duon ang natitirang tubig namin. Sumangayon si Manang Joy at binitbit namin ang natirang mga pagkain.
Sinuoong namin ang putik at malakas na ulan para lang makarating sa may kubo.
Mga mukha kaming mga basang siwsiw ng marating ang kubo. Binuksan ko ang flashlight ng phone ko para tignan kung anumang bagay sa loob ng kubo ang pwede naming mapakinabangan. At sa awa ng Diyos ay may nakita akong gasera na may lamang gaas sa tabi nito ay may posporo na may lamang tatlong palito. Agad kong binuksan ang gasera na nagbigay ng muting liwanag sa loob ng kubo..
Joy: Hay nako Hijo.. Pag tinamaan nga naman tayo ng malas..
Peter: Wala na ho tayong magagawa kundi hintayin na bumuti ang panahon.. Mabuti pa ho ayusin na po muna natin yung mga tira nating pagkain kanina..
Joy: Mabuti na lang pala at dinamihan ko ang binili ko kanina…
Peter: Oo nga po.. parang pinakyaw nyo na po ang buong grocery… hehehe
Habang inaayos ko ang mga pagkain namin ay napansin ko ang panginginig ni Manang sa lamig. Hindi lang din naman si Manang ang giniginaw, kahit ako man ay nangangatog sa lamig. Naisip kong.. Siguro blessing in disguise na din to… mukhang maitutuloy ko pa din ang plano ko sa kanya.. Humanda ka saking matanda ka, kung Virgin nga talaga si Manang, ito ang unang pag kakataon na mapupuno ng tamod yang puke mo.. Muwahaha, tawang ala-dracula sa isip ko.
Peter: “Ate” Joy.. hehehe
Joy: Anong tinatawatawa~~ mo dyan?~~..
Peter: Nanginginig na po kasi tayo sa lamig dahil basang basa po ang suot natin… Mas maganda po sigurong hubarin na lang po natin..
Joy: Anu ba yang sinasabi mo bata ka?…
Peter: Naku.. wala naman po akong balak na kantatutin kayo at putukan ng tamod iyang loob ng puke nyo… hehehe
Joy: Yan ka nanamang bata ha.. kung anu anu nanamang kahalayan ang lumalabas sa bibig mo..
Peter: Sorry po.. Pero ginaw na ginaw na po talaga ako.. pwede ho bang hubarin ko na po ito..
Matapos kong maisaayos ang mga pagkain namin sa isang maliit na lamesa, ay sinimulan ko nang hubarin ang mga suot ko. Ititira ko sana ang boxers na suot ko pero dahil sa basa rin ito, kaya hinubad ko na din..
Joy: Ayyy.. Hijo! Anu ba yan… nakikita ko na yang anu mo..
Lumayo ito ng tingin na nag pangiti naman sakin. Hindi ko alam kung nagagalit ito o kinikilig sa taas ng boses nya..
Peter: Pasenya na po.. Basa din po kasi ang boxers ko kaya hinubad ko na din… Ahh, pwede na po siguro tayo kumain. nakaayos na po..
Nakatayo ako sa tabi ng lamesang hubo’t hubad, habang si Manang Joy ay papalapit. Habang kumukuha si Manang Joy ng pagkain ay nagtanong ito…
Joy: Ayos lang ba ang ganito Hijo? Ayan ganyan.. nakikita ko ang buo mong katawan?
Peter: Para po sakin, ok lang po… Sa tuwing nag babakasyon naman po ako kila Tita, lagi naman po kayong naroon… kaya hindi na po kayo na iba saakin..
Matapos kumuha ng pagkain si Manang ay bumalik na ito sa kanyang kinauupuan. Umupo ito sa may dulo ng papag, sa may paanan, habang ako naman ay nakaupo sa kabilang dulo, sa may ulonan.
Joy: Kung ayus lang talaga sayo, Hijo… huhubarin ko na din ito.. kanina pa ko nanginginig sa lamig..
Isa isang hinubad ni Manang Joy ang mga damit nito, una ang blouse at ang kasunod ay palda nya. Tanging bra’t panty na lang nito ang natira.
Habang kumakain ay hindi ko mapigilang sumulyap sa katawan Manang Joy. Hindi nga ganoon kalaki ang mga suso nito pero tayong tayo naman, parang suso ng dalaga. Napaka tambok at laki din ng pwet nito na nakasalampak sa papag. Napansin ni Manang ang pag sulyap sulyap ko sa kanya, kaya naman..
Joy: Hijo.. Baka magkakuliti ka nyan ha.. At tsaka bakit nakatayo yang… ano mo?
Itinuro nito ang matigas kong burat..
Peter: Ayy sorry po.. di ko po kasi mapigilan.. pinapatigas nyo po kasi ang burat ko..
Kunwari kong nahihiyang sagot. Pero ang totoo ay gusto kong mapansin ito ni Manang Joy.
Joy: Ano bang sinasabi mo dyan Hijo?.. Sa tanda kong ito.. eh ginaganahan ka sa akin?..
Peter: Bakit naman po hindi.. eh ang sexy nyo po.. at mukhang masarap pa po.. hehehe
Joy: Hijo.. naman.. wag kang ganyan.. baka pumayag ako… biro lang Hijo..
Sabay simangot nito sa akin…
Medyo nabigla ako sa sinabi ni Manang Joy. Dahil ito ang unang pag kakataon na nagbiro ito at may kalaswaan pa.. Sa isip ko ay mukhang tinatablan ang matanda. Dahil dito ay lalang tumigas ang burat ko..
Peter: Naku hindi po ako tumatanggap ng biro.. pag binibiro po ako ng ganyan eh.. KINAKANTOT ko po..
Napatahimik ito saglit at nang magsalita ito..
Joy: Tulad ng “PAGKANTOT” mo sa Tita mo?…
++++++
Itutuloy…………………