RenoPost
“Anak ng pateteng. Di kasi
nagising ng maaga. Late na
naman ako nito. Pihadong
masama na naman ang tingin sa
aking ni bossing nito” sa isip ko
lang.
Pasado alas-nuwebe na at nasa
bus pa rin ako. Napasarap ang
tulog ko. Di ko na kailangan isipin
kung anong dahilan bakit
masarap ang tulog ko.
“Mabel…” bulong ko sa sarili.
Nanariwa sa aking alaala ang
nangyari sa amin kahapon…
kagabi… Pagkatapos, naghiwalay
lang kami ng basta-basta. Di man
lang napagusapan kung ano ang
namagitan sa aming dalawa.
Naputol ang aking pagmumuni-
muni ng…
“Ayala – Herrera na. Susunod na
hinto sa may Glorietta na” sigaw
ng konduktor.
Tumayo na ako at bumaba sa
bus. Nagsimula na akong tumakbo
papuntang opisina.
“Anak…. haaaa…. ng…. hhhaaa….
jueteng….” nagmumura ako
habang tumatakbot hinihingal.
“Baka masisanti na ako nito.
Madalas na lang akong late” sa
wari-wari ko.
Nakarating ako sa building na
kung saan nandun ang opisina
namin. Pawisan akong pumasok
sa elevator sabay pindot sa
“Close”. Pinindot ko ang “23”.
“Syet! Sana wala pa si bossing.”
Bumukas ang pintuan ng
elevator at lumabas ako kaagad.
Pagpasok sa pintuan ng opisina,
nakasalubong ko si Mabel.
“Hi Jun. Wag kang magalala. Wala
pa si Sir Greg”.
Si Boss Greg, ang bossing namin.
Na animo mabangis na tigre kung
makatingin kapag nahuli ka
nyang late pumapasok.
“Ah talaga… haaayyyy salamat!”
nakangiting tugon ko kay Mabel.
“Hmmm, pawis na pawis ka na
naman ah. Baka gusto mong
magtanggal ng polo” sabay
kindat na wika ni Mabel.
Ngumiti lang ako. At least ok pa
rin kami ni Mabel. Akala ko
magkakahiyaan kami, pagkatapos
ng mga pangyayari kahapon.
“O sige Jun, catch you later. May
aasikasuhin pa ako”.
“Ha, eh sige. Later, Mabel”
Pagkaupong-pagkaupo ko pa
lang sa aking cubicle, nagsimula
na ang kantiyawan ng mga
kaopisina ko.
“Jun, late ka na naman. Ano ka
ba hijo? San ka ba nagpupunta
pag gabi at lagi kang puyat”
kantiyaw ni Faye na nakapwesto
sa kanan ng cubicle ko.
“Siguro nag-beerhouse ka no.
Magyaya ka naman pre. Isama
mo naman kami” dagdag ni James
“Tol, sa mga patay-sindi ka ba
nagpupunta? Sama mo naman
ako.” nangungulit na si Vince.
“Mga gungong, napahaba lang
ang tulog ko kaya late ako”
sagot ko sa kanila.
“Sus, if I know, mula ng single ka
ulit malamang nagpapakalasing
ka gabi-gabi” tuloy na pagbibiro
ni Faye.
Tawanan sila. Nakitawa rin ako.
“Di no, napahimbing lang tulog.
Atsaka yung kay Lorna, ok na
ako. Over na ako dun” sabi ko.
Over na nga ba ako? Alam kong
nami-miss ko pa rin sya. Nami-
miss ko ba sya o yung mga
pinagagagawa namin? Di ko
masagot ang tanong kong iyon
sa sarili.
“Pero seriously Jun, its good na
ok ka na. Nung kaka-break nyo
lang ni Miss Chinatown eh para
kang walang kabuhay-buhay.”
sabi ni Faye.
Sumangayon sina James and
Vince. “Oo nga tol. At least di ka
na mukhang namatayan”.
Nangiti ako sa mga sinabi nila.
Mga kaibigan ko ang 3 ito. Di lang
kaopisina o katrabaho ang turing
ko sa kanila. Matagal na rin ang
samahan namin. Nagsimula kami
sa isang kumpanya 4 years ago
tapos ng mag-resign ako,
nagsunuran sila sa akin dito. Yun
ang pact namin nun sa lumang
company namin. Nag-bonding
talaga kami. Usapan namin, kung
nasaan ang isa, nandun ang
lahat. Nagsimula na kaming
magtrabaho. Rinig na rinig ko ang
mga katakak ng mga keyboards
nila. Ako? Nakatingin lang sa
monitor. Ang wallpaper ko kasi
ay picture ni Lorna.
“Mas mainam siguro na palitan ko
na ito” sabi ko sa sarili.
Kaunting galaw at pindot sa
mouse, pinalitan ko ang
wallpaper ng isang abstract na
background.
“Kung kami talaga ni Lorna,
magkakabalikan at
magkakabalikan din kami” bulong
ko.
Pagkatapos nun, nagsimula na
akong magtrabaho. Mga
software developers kami.
Gumagawa kami ng proprietary
applications na ginagamit ng
kumpanya namin internally.
Lumipas ang mga oras at mag-a-
alas dose na.
“Vince, gutom ka na ba?” tanong
ni James.
“Oo, tara labas na tayo” yaya ni
Vince. “Faye san tayo kakain?”
tanong nito
“Parang gusto ko ng sisig” sabi ni
Faye. “Enterprise na lang”.
“O sige. Jun, halika na” sabi ni
James.
Sumagot ako ng “okidoki” at
tumayo. Sabay-sabay kaming
pumunta sa Enterprise. The usual
ang nangyari over lunch. Kainan,
tawanan, kuwentuhan. Masaya
kami pag magkakasaman kaming
apat.
Pagkatapos kumain, balik kami
ulit sa opisina. Nabalitaan namin
sa isa naming kaopisina na di
papasok si Boss Greg.
“Mga gungong, napahaba lang
ang tulog ko kaya late ako”
sagot ko sa kanila.
“Sus, if I know, mula ng single ka
ulit malamang nagpapakalasing
ka gabi-gabi” tuloy na pagbibiro
ni Faye.
Tawanan sila. Nakitawa rin ako.
“Di no, napahimbing lang tulog.
Atsaka yung kay Lorna, ok na
ako. Over na ako dun” sabi ko.
Over na nga ba ako? Alam kong
nami-miss ko pa rin sya. Nami-
miss ko ba sya o yung mga
pinagagagawa namin? Di ko
masagot ang tanong kong iyon
sa sarili.
“Pero seriously Jun, its good na
ok ka na. Nung kaka-break nyo
lang ni Miss Chinatown eh para
kang walang kabuhay-buhay.”
sabi ni Faye.
Sumangayon sina James and
Vince. “Oo nga tol. At least di ka
na mukhang namatayan”.
Nangiti ako sa mga sinabi nila.
Mga kaibigan ko ang 3 ito. Di lang
kaopisina o katrabaho ang turing
ko sa kanila. Matagal na rin ang
samahan namin. Nagsimula kami
sa isang kumpanya 4 years ago
tapos ng mag-resign ako,
nagsunuran sila sa akin dito. Yun
ang pact namin nun sa lumang
company namin. Nag-bonding
talaga kami. Usapan namin, kung
nasaan ang isa, nandun ang
lahat. Nagsimula na kaming
magtrabaho. …
