Dianne at Mandy: “Mga Pantasya” (Part 01-Ang Aplikasyon)

Dianne at Mandy: “Mga Pantasya” (Part 01-Ang Aplikasyon)

Mga Bida:

Dianne “Di” Saring: 19 / 5″3 / Kayumanggi / Pinay na pinay at medyo hawig si Michelle Madrigal / B cup / May shoulder-length at medyo wavy na buhok / Malaman / Girlfriend ko.

Mandelyn “Mandy” Yu: 18 / 5″6 / Maputi / Chinita / B cup / May mahabang, diretsong, kulay kape na buhok / Malaman rin ngunit medyo mas slim kay Dianne / Best friend ni Dianne at aking kalaguyo’t “manliligaw”

Lauren “Ren” Dela Cruz: 19 / 5″5 / Maputi / Tisay na Espanyol at Ilongga / B cup / May mahabang, diretsong, itim na itim na buhok / Halos kapareho ng katawan kay Mandy / Hawig ni Marian Rivera / Kabarkada namin

Maximiano “Max” Moreno: 19 / 5″9 / Sinusuwerte 🙂

Mga Extra:

Julianna “Julie” Arcilla: 19 / 5″ / Medyo maputi / Galing sa isang Buena familia ng mga politico / Medyo payat at maliit ang boobs / Naka-salamin at may “chipmunk cheeks” at medyo malapad na noo, ngunit dahil dito ay napaka-cute at mukhang inosenteng-inosente / Teacher’s pet at isa sa mga lider ng YFC sa kolehiyo

Sina Heart Evangelista, Angel Locsin, at Anne Curtis

Isang araw, sinasalsal ako ni Angel Locsin.

Oo, totoo, sinasalsal ako ni Angel Locsin, habang si Heart Evangelista ay naka-bikini, sumasayaw sa harapan ko. Nanduon di si Anne Curtis, may hawak na saging, at ginagawa dito ang ginagawa ni Angel Locsin sa aking tite. Ang saya-saya…

“Maximiano Moreno! Tumayo ka d’ya’t ‘wag kang batugan!”

Para akong butiking nagulat, at napatalon sa kama. May pumukpok sa ulo kong tila rinolyong papel.

“Wacheche!” nalaglag ako sa kama.

Sa isang iglap ay nawala ang chumuchupang Angel Locsin, ang naka-bikining Heart Evangelista, at ang gutom na Anne Curtis. Pumalit dito ang mukha ng aking kaibigang si Lauren De la Cruz. Maganda ito, hawig na hawig kay Marian Rivera, kundi lang sobrang diretso ang buhok at medyo malaki ang front teeth. Artistahin din, pero mas pipiliin ko na sana si Heart Evangelistang naka-bikini, kesa sa Lauren na nampupukpok.

“Anak ng…anong ginagawa mo dito ‘Ren? Pa’no ka nakapasok?” pikon kong tanong.

“Ay naku, for your information, señor Maximiano, binigay po sa akin ng iyong butihing nobyang si Dianne Saring ang kanyang susi sa apartment mo. Sabi po n’ya tamad ang kanyang nobyo, at kung ok lang ay siguraduhin naming papasok s’ya sa mga klase n’ya. AT, ikinatiwala nito ang kanyang susi sa amin, para masigurong nasusunod s’ya.” Balita nito sa kanyang halos pa-kantang tono. Nakita ko ang aking telepono: 8 missed calls, galing lahat kay Dianne.

“Ha? Sinabi n’ya ‘yun?” umupo na ako sa kama.

“Uh-huh.”

“Sa’yo? Binigay n’ya ‘yung susi n’ya sa’yo? Ba’t hindi kay Mands?”

Sumimangot ang tisay. “At anong sinasabi mo? Bakit hindi ako? Pinagkakatiwalaan din ako ng girlfriend mo gaya ‘nung hilaw na chekwa na ‘yun, ‘no?” (Paumanhin na po sa pananalita ni Lauren. Bagamat kalahating Espanyol na tisay ito ay lumaki ito sa mga kalye ng Iloilo. Matalik rin niyang kaibigan si Mandy Yu, kaya’t biruan lang sa kanila ang pagtawag ni Lauren kay Mandy na “hilaw na chekwa”. Kung makakatulong naman ay sasabihin ko sa inyo na ang tawag ni Mandy dito ay “Tisay na skwater”. Paumanhin na po sa mga chinoy, chinay, tisoy, tisay, at skwater na nagbabasa nito.)

“Ha? Ah, oo…oo nga…” sabog-sabog pa akong tumayo, hindi nga pala nito alam ang kalagayan namin ni Mandy.

“Atsaka baka gusto mong malaman na nanduon sa baba si Mandelyn, hinihintay tayo dahil may klase pa tayo in thirty minutes. At alam mo namang nerdoks ‘yun, at nagagalit ‘pag nale-late sa klase.”

Tumingin ako sa bintana at duon nga sa harapan, naka-idle, ang isang puting BMW. ‘Yun ang kotseng pinapagamit ng magulang nila sa magkapatid na Yu. “Ay shit.” Napamura ako. Tama si Lauren, seryosong-seryoso nga si Mandy sa kanyang pag-aaral, at magagalit ito sa akin kung mapa-late ko ito.

“Ligo na! ligo na!” hinabol ako ni Lauren papunta sa banyo, pinapalo-palo ako sa puwet ng parehong diyaryong ginamit n’yang pangpukpok sa akin. “At bilisan mo ha!” tawag pa nito, nang nasa loob na ako ng banyo.

Anak naman ng tokwa, o. Ang ganda-ganda ng panaginip ko, eh. Kaya nga’t nang maghubo’t-hubad na ako sa loob ng banyo ay tumambad ang akin ang tigas na tigas kong alaga. Tatlong araw na mula nang umalis si Dianne, pumunta sandali sa Davao. Mayroong isa sa kanyang mga tito na yumaon at may natirang mana para sa kanilang magpi-pinsan. Nanduon s’ya dahil ayon sa huling pagpapasya ng kanyang tito ay dapat nanduon silang lahat bago ipamahagi ang pera.

Si Mandy naman at ako ay sadyang napaka-busy dahil sa finals. Hindi rin kami makahanap ng panahong mag-solo’t magparaos sa isa’t-isa, dahil madalas nakadikit sa amin si Lauren, hanggang sa bahay habang nag-aaral at paggawa ng mga projects (hindi pa kami nakakapag-siping simula nuong araw na ‘yun sa Shang) Wala naman akong reklamo dito. Masayang kasama si Lauren at napakarami naman talaga naming dapat gawin.

Kaya nga’t tila naiipon ang aking enerhiyang sekswal. Pati na tuloy sina Heart Evangelista at Angel Locsin napapanaginipan ko.

Binuksan ko ang gripo para mapuno ang timbang nasa loob ng bathtub. Hinawakan ko ang aking sandata, iniisip kung magtitikol ako nang may narinig akong kumala-kalabog sa labas.

“‘Ren ayos ka lang?” tanong ko.

“Oo! Maligo ka na lang d’yan!” tawag naman nito.

Natawa ako sa sarili ko. Isang natural na krung-krung si Lauren, at madalas talagang madisgrasya at makahulog ng mga bagay sa paligid n’ya. Ayon nga kay Dianne, mag-isa na lang e nababalian pa.

Naalala ko rin ang kanyang sobrang cute na mukha at mapuputing legs, at makinis na dibdib…

Naalala ko rin na may maliit na siwang sa taas ng pintuan ng banyo.

Parang may pumasok na maliit na manyak na demonyito sa ulo ko, at kinuha ko ang isang stool sa loob ng banyo, tumuntong dito, at sumilip papalabas.

Nagulat ako sa aking nakita; dahil ngayon ko lang naman sinubukan ‘to at ngayon ko lang nalaman na kita pala halos ang buong kuwarto ko mula dito sa loob.

Mukhang natabig ni Lauren ang ilang mga bagay sa aking desk, at pinupulot n’ya ang mga ito.

Nakatuwad ang tisay, at nakaharap sa akin ang kanyang puwitan. Naka-skirt ito nang jeans na napakaikli, gaya ng madalas n’yang isuot, at nakita ko ang kanyang mahabang, mapuputing mga legs, at ang maliit na bahagi ng kanyang puwit at panty na sumisilip-silip paminsan-minsan.

Ay shit.

Hindi ko na napigilan at nilaro ko ang aking sandata. Titig na titig ako sa nakatuwad na tisay, habang pinag-pantasyahan ko s’ya.

Hindi na ako na-guilty. Matagal ko nang pinagpapantasyahan si Lauren, ngunit dahil naging matalik na magkaibigan nga kami ay hindi ko na ito niligawan, dahil kuntento naman kami sa pagiging magkaibigan. Naisip ko ring gawin na lang ang pagtitikol ko sa kanya bilang kabayaran sa kanyang pang-aabala sa aking wet dream.

Halos isang minuto ring nakatuwad sa aking harapan si Lauren, buong panahon ay laway na laway ako sa kanyang legs at puwit. Kaya nga’t nadismaya ako nang mukhang napulot na nito lahat ng kanyang nalaglag, at umupo na lang sa aking desk chair.

Ayos lang, naisip ko, dahil ngayon ay kita ko na ang kanyang magandang mukha at medyo hapit na puting top na nagpabakat sa kanyang bra at mga suso. Pwede ko na sanang pagbatihan ang mga ito, nang inabot nanaman ako ng suwerte: dahil wala naman ibang tao ay nakabukakang umupo si Lauren. Kitang-kita ko na ngayon ang kanyang panty. Kulay asul ito na mukhang cotton. May maliit na “Hello Kitty” sa gitna at ribbon na pink.

Ayos, ayun na ang lahat ng aking kailangan. Nagpabalik-balik ang aking mga mata, mula sa kanyang mala-Marian Riverang mukha, sa kanyang bakat na bakat na bra, pababa sa kanyang tiyan, at sa wakas sa kanyang maputing singit at kulay blue na panty.

Langya ka, ang sexy mo…Hello Kitty pala, ha…baka hello pussy…iniisip ko habang hala-tikol ako sa kaseksihan ng aking kaibigang walang kamuwang-muwang.

Kung may laser siguro ang mata ko ay matagal nang lumiyab ang singit ni Lauren. Nag-konsentra na lamang ako sa medyo bakat na mga labi ng kanyang puke at ang mapuputi niyang mga hita. Napansin ko na hindi lang pala ako ang nakatitig sa kanyang singit, kundi s’ya rin. Dahil nga akala n’ya’y walang naunuod ay tintingnan n’ya ang kanyang sariling singit, at inaayos-ayos ang kanyang panty.

‘Yun na ang imaheng nagtulak sa akin, at tila bumberong sumirit ng napakalakas ang aking tamod. “Yessssssssss…” napabulong ako. Natuliro ako sandali, at pinag-isipan ko kung saan kaya ang pinakamagandang lugar na tamudan si Lauren. Ang kanyang mapupulang labi ang napagdeisyunan ko, at pinagpantasyahan kong bumulwak ang aking mainit na tamod sa kanyang mapupulang mga labi…

“Ang tagal mo ‘tang ina!” reklamo ni Lauren paglabas ko pagkaligo. Napaka-demure na bigla ng pagkakaupo nito sa aking desk chair, naka-dekwatrong babae, na alam kong inayos lamang n’ya nang marinig ang pagbukas ng lock.

“Sorry po, boss, ha.” Sagot ko naman. “Papanoorin mo ba akong magbihis?” biro ko.

“Asa. Weewee lang ako. Bilisan mo, ha!”

Pumasok s’ya sa banyo at madali naman akong nagbihis. Dahil nakapagpalit na ako ng underwear ay nagpantalon na lang ako at nag-polo. Hindi na ako nagsapatos dahil mainit naman, magsa-sandals na lang ako.

Nauna pa akong makapagbihis bago lumabas si Lauren, inaayos ang kanyang skirt. Naka-ngising aso ito.

“Ang init ‘dun, a, anong ginawa mo ‘dun, ha?” pilyang tanong nito.

“Ha?”

“Huuuuu nag-masturbate ka, ‘no? Kaya ang tagal mo?”

“Loka.” Sagot ko.

“Achuuu…ok lang naman, ‘no? alam kong nami-miss mo na si Di kaya medyo tigang ka. Inisip mo s’ya ‘dun tapos nag-ano ka ‘no hehehe…”

Napatawa na rin ako. “Tang-ina ang gago mo, ‘Ren.”

“Ok, fine, magpaka-inosente ka d’yan, pero may kapatid akong lalaki, ‘no? lagi kong nahuhuli ‘yun sa banyo.”

“Oooook, ‘Ren, tara na sa baba mukhang nasisiraan ka na sa kakahintay…” Tinulak ko s’ya nang marahan papalabas, at nagpaubaya naman ito. Naka-ngising aso pa rin ito sa akin hanggang makababa kami.

Kumaway si Mandy sa akin at binaba ang kanyang bintana sa passenger side.

“Maxiieeee!” at bumeso sa akin.

“Hey Mands. ‘Musta mang Bert?” bati ko sa kanilang driver. Hindi ito umimik ngunit ngumiti ito at tumango. Sumakay sa likod ng driver si Lauren, ako naman sa likod ni Mandy.

“Oh, miss Lauren, ba’t ang laki ng ngiti n’yo?” tanong ni Mang Bert, habang sinimulan na ang pagmamaneho papunta sa unibersidad.

“Ay naku, Mang Bert, alam n’yo ba kung bakit ang tagal namin?” Tumingin patalikod si Mandy, nakangiti. Hindi na hinintay ni Lauren na rumesponde ang driver. “Kasi naman po, itong si Max, nag-iisa, wala ‘yung kanyang honeymylovesosweet. Kaya tigang na tigang e antagal tuloy sa banyo.”

Napahalakhak si mang Bert at si Mandy, na may ekspresyon na parang hindi makapaniwalang narinig n’ya nang tama ang sinabi ni Lauren.

Nakitawa na lang ako’t umiling. Malakas talagang mang-alaska si Lauren. At dahil nga maganda’t sexy ay hindi na sinusubukan pang lumaban madalas ng mga inaalaska nitong lalaki at nakiki-sakay na lang. Pero dahil matalik ko s’yang kaibigan ay hindi na ako nahihiyang makipag-sabayan sa kanya.

“Sinisilipan ako, mang Bert, may pagnanasa po kasi sa’kin ‘yan, e ayaw lang umamin. Gusto po yata akong pagsamantalahan.” Sagot ko.

“Hoooooy! Gago! Asa!” pinalo ako ng tisay sa aking balikat at napa-halakhak nanaman ang dalawa sa harap. “Kung may pagnanasa ako sa’yo matagal nang may nangyari sa’tin ‘no? wala yatang makakatanggi sa alindog ko.”

“EhemPaulieehem!” kunyaring umubo si Mandy sa harap.

(Si Paulie ang ex ni Lauren. Isang nerd na nakilala namin nuong freshmen year. Masugid itong nanligaw at nangako ng walang hanggang pag-ibig kay Lauren, na sinagot naman ito dahil sa awa. Ngunit hindi rin nagtagal ay nakipag-break ito sa tisay, dahil bigla itong nagdesisyong mag-pari. Ito ang hinuhugot namin tuwing gusto naming alaskahin si Lauren, dahil biro namin na ang kanyang alindog ay nakakapagpa-pari ng mga kalalakihan.)

“Hoy, singket, ‘wag kang magulo d’yan, ha.” Pagalit nito kay Mandy.

Tumawa lang at nakipag-apir sa akin ang chinita.

“Aysus nag-kampi pa ‘tong dalawang ‘to. Nakikipag-apir ka d’yan, Mands ‘di mo alam ‘san nanggaling kamay n’yan.”

“Eeeeew!” ani Mandy (Aysus! Kunyari pa).

Alaskahan lang kami buong panahong papunta kami sa university. Nagpatugtog ng country music si Mang Bert. “Ano ba ‘yan kuya ambaduy!” tawa ni Mandy, pero sanay na ito kaya’t nagpaubaya na lang.

Sumakto lang kami sa aming building bago magsimula ang klase. Nagpaalam kami kay Mang Bert at nagmadaling papasok. Kami na pala ang huling mga dumating, dahil parating maaga itong prof na ito at mahalaga itong araw na ito: ngayon namin malalaman kung aprubado ang aming mga proposals.

Tumingin pataas si sir Panopio. Isang matandang lalaking kamukha ni Mr. Miyagi. “Miss de la Cruz, mister Moreno, miss Yu, glad to see you made it ha?”

“‘Afternoon, sir.” Halos sabay-sabay kaming bumati, at naglakad kami nakayukod papunta sa likuran ng klase.

“O, ‘san na ba’ko?” tanong ng teacher sa kaniyang klase.

“Sir kung kaninong papers po ‘yung approved.” Masunurin namang sagot ni Julie, isa sa aming mga kaklaseng may pagka-teacher’s pet na nakaupo sa harapan.

“Ah, thank you miss Arcilla, ha? Ok, so sino-sino na ba ang sinabi kong approved?”

“Sir ako pa lang po.” Sagot nito.

May nerbyosong tawanan sa buong klase. Medyo namula si Julie ngunit diretso pa rin ang upo.

“Ah, of course miss Arcilla, ha? You’re first in my list kasi, hane? Ok, so approved ‘yung sa’yo…ok mister Arcinas approved ka na rin…”

“Yes…” sabi ni Adrian Arcinas.

At isa-isa nang tinawag ni sir Panopio ang iba naming kaklase. Hindi rin tumagal ay umabot na s’ya sa mga “D”.

“miss Dapa…miss Dargos… o, approved din pala itong si miss de la Cruz, e ano? Maski late s’ya parati.” At ngumiti ito kay Lauren, na nagpa-tweetums naman sa prof. “Thank you po, sir!”

“No, miss de la Cruz, thank YOU.” Sagot ng matanda, at may pagka-DOM na ngiti. Nagtawanan ulit ang buong klase, dahil matagal na naming alam lahat na may hindi-hidden desire ang matanda kay Lauren.

May kumalabit sa likuran ko, si Dan, isa rin naming kaklase. “Teka, ‘tol, so magpa-pari na rin ba ‘tong si ser?” tanong nito.

Pareho kaming kinaltukan ni Lauren gamit ang kanyang makapangyarihang rolyo ng mga papeles. Nanahimik na kami.

Nagpatuloy si sir Panopio pagtawag ng mga pangalan. “Fernando…Gatmaitan…Hilario…Ignacio…Kalimutan…Lopez…Molina…”

Tumingin ito pataas sa akin. “Mister Moreno, kausapin mo ako mamaya pagkatapos.” Sabi nito.

Napa-“Ooooooh” ang buong klase at tumingin sa akin. Tumingin nang paalala sa akin si Mandy, napansin ko namang umirap si Julie sa harap. “Hala anong ginawa mo?” bulong ni Lauren. Nagkibit-balikat ako.

Tumuloy-tuloy ang pagtawag n’ya nang mga pangalan. Parang nang-init ang buong katawan ko. Maraming mga hindi tinawag si sir, at alam na nang mga itong hindi pa aprubado ang kanilang mga proposals, pero ako, hindi ko alam kung bakit kailangan pa n’ya akong kausapin pagkatapos. “Rosales…Sen…Sy…” nilaktawan na nito ang pangalan ni Di dahil alam n’yang wala ito sa QC. “Victoria…at finally…Wong. Miss Yu, samahan mo si mister Moreno gusto rin kitang makausap.”

Napa-“oooooh” nanaman ang klase, at si Mandy naman ang namula, at nakabuka pa ang bibig dahil gulat na gulat. Tumingin ito sa akin nang patanong at sumenyas akong hindi ko rin alam kung ano ang nangyayari.

“O, ‘yung mga hindi natawag you have until Wednesday para mag-submit. ‘Yung mga aprubado na, magsimula na kayo, ha? O, sige alis na, alis na…”

May ilang tumalon patayo, masayang natawag ang kanilang pangalan at mabilis na natapos ang klase. Ang iba naman ay mukhang kawawa dahil walang tulugan ang kanilang Monday at Tuesday.

“Sige ‘tol, Mandy…” paalam ni Dan sa amin. “Lauren, kain tayo?” Anyaya nito, sabay kindat.

“Tara! Text n’yo ko paglabas n’yo, ha.” Payag naman ng tisay, at sumama papalabas kay Dan. “Libre mo ‘ko?” narinig naming tinanong nito sa kasama.

Kabado kaming lumapit ni Mandy sa table ni Sir, na kinakausap ni Julie tungkol sa kung ano mang mga maliliit na mga bagay tungkol sa kanyang proposal. Malaki ang ngiti ni sir Panopio habang kinakausap n’ya ito.

“O, sige miss Arcilla, pagbutihin mo, hane?” paalam ng propesor, halatang gusto nang paalisin si Julie. Ngumiti naman ng saradong-bibig sa amin si Julie, tumango, at habang akap-akap ang mga libro ay dagliang lumabas. Sayang, cute pa naman sana.

“Ok, kayong dalawa…” sinimulan nito, at may binunot na isang manila folder. “O.” binuksan n’ya ito’t inabot sa amin ang tatlong grupo ng papel na naka-staple. Kinuha ko ito at binigay ang isa kay Mandy. “Sir, ano po ‘to?” tanong ko.

“E kung binabasa mo muna e ‘di mas maayos mister Moreno, ha? Ano bang nakalagay d’yan?”

University of California, Berkley, sabi nito. Eyng?

“Applications, po?” nagtatakang tanong ni Mandy, habang binubuklat ang mga papeles.

“Oo. Hindi ka naman na siguro dapat magulat, miss Yu. Alam mo namang nasa top three ka ng klaseng ito. At oo nga pala, isa sa inyo ibigay n’yo y’ung ikatlo kay miss Saring, hane? Pero ikaw, mister Moreno, ginulat mo ako. Napaka-impressive ng laman ng proposal mo. Hindi n’yo lang alam pero pinapadala ko ang mga papel ninyo sa kung saan-saan para sa mga scholarships. Syempre nagustuhan nila ang mga papel ni miss Arcilla, miss Yu, at miss Saring. Pero ikaw, mister Moreno, mukhang ‘yung sa’yo ‘yung paborito nila. Kaya ayan, pinadalhan ako ng mga aplikasyon ng Berkeley, at susunod pa ang NYU tsaka U of C sa Chicago. Kung ako sa inyo ay fill-upan n’yo ‘yan, ‘di natin alam kung tamaan kayo ng swerte ha?”

Sinarado na ni sir ang kanyang briefcase at nagsimula nang maglakad papalabas.

“E ser, ibig sabihin ba nito, mataas ‘yung makukuha ko sa inyo?” tanong ko, umaasa.

“Oo mister Moreno, napakataas. ‘wag mo lang ipapakita sa magulang mo at pati presyon nila ay tataas ‘din, e ano?”

Komidyante rin pala itong matandang ‘to.

Naglaho na s’ya sa pinto, at nanduon lang kami ni Mandy, nakatayo, gulat na gulat.

“Aaaaaaaaaay!” tumili si Mandy at tumalon-talon (boing boing! Sabi ng kanyang mga boobs) at nag-akapan kami sa excitement. Dahil sa bilis ng aking puso at sa halimuyak ng kanyang leeg ay hindi ko na napigilan: Nilaplap ko ang chinita, na parang nagulat panandalian, ngunit bumigay rin at nakipag-palitan ng dila sa akin. Ikiniskis ko nang lantaran ang aking katigasan sa kanyang singit, at dinakma niya ako sa puwet para lalo pang idiin.

“Ay!” may nagulat na napatili sa may pintuan, at napatalon rin si Mandy, “ay ba po hay…” napa-imik ito sa kantones.

Si Julie ang nasa may pintuan, nanlalaki ang mga mata sa nakita. Hawak nito ang cellphone na naiwan pala sa desk.

Agad kaming nag-bitiwan ni Mandy. “Hi Jules” bati ni Mandy.

“Jules.” Bati ko rin, at sabay kaming lumabas, gaya ng pagpasok namin, naka tungo.