ratholeph
III B- Getting INN and Closer
Sinulyapan ko ng pa-simple si Anna habang s’ya ay nagbibihis. Bagama’t dim light lang at yung TV ang ilaw ay kita pa din ang kinis ng katawan nito dahil sa tulong ng ilaw sa bandang cabinet ng kwarto. Kitang kita ko ang likuran ni Anna. Hindi gaanong matambok ang pwetan nito pero bilugan.
Yumuko si Anna para ilagay ang towel sa kanyang buhok. Dito ko nasilayan ang suso nya. Tama ako! Hindi nga gaanong kalakihan pero bilog na bilog ito at ang utong nya ay medyo maliit lang pero mukhang nakatayo. Siguro dahil sa lamig ng kwarto. Ang hirap sumulyap ng panakaw haha mas madali pang mamboso dati sa butas ng CR sa bahay naming pag naliligo yung boarder namen kesa ngayon na parang halos kulang na lang gamitin ko ay ang peripheral vision ko. Pero talagang kakaiba ang dating n’ya sa akin. Para akong may kasamang Artista na binuhay ko mula sa isang magasin. Nakalimutan ko kung anong Title ng pelikulang yun. Hay ang likot talaga ng utak ko. Istorbo sa pamboboso ko sa kaharap ko.
Medyo napatagilid pa sya ng kaunti. Dito naman nasilayan ko ang bulbol ng kanyang ari. Medyo manipis ito sa pakiwari ko, base na din sa mala aninong repleksyon nito mula sa liwanag galing sa TV. Hala! Lagot! Napansin yata ni Anna na medyo nakatingin ako kasi sumilip s’ya kung nasaan ako. Ako naman ay nagkunwaring pinasok ang ulo ko sa cabinet na parang nag-aayos ng mga pagkakahanger ng mga damit ko dito.
“Yung mga damit mo Anna? Hindi mo ba isasabit dito?” pa-inosenteng tanong ko pero halatang libog na ako kasi nakatayo pa din ang titi ko nang dahil sa nakita ko.
“Yeah, dadalhin ko dyan, saglit lang, suot ko lang yung dala kong shorts at bra.” Ahh shit! Ang hirap ng sitwasyon ko. Bakit ba ang bagal nitong magbihis! Maya-maya pa ay naramdaman ko ang lamig sa may bandang kaliwa ko. ‘Yun ay lamig na singaw mula sa katawan n’yang kaliligo lang. Umusog ako ng kaunti para bigyan s’ya ng daan. Medyo napaharap na ako sa kanya. Tumama naman ang dibdib n’ya sa siko ko sa aking pagpihit. Whew! Hindi gaanong malambot at hindi din naman katigasan ang mga ito. Parang biglang tumatak na naman sa isip ko at record mode ulit ito.
“Oh andyan ka na pala nakakagulat ka para kang nagteteleport.” Sabi ko na lang para kahit medyo nginig na ako eh hindi mahalatang galling na ito sa halos di ko na mapigilang pagnanasa. Napatingin akong bigla sa kanya at pababa sa dibdib n’yang gusto ko nang hawakan, lamutakin at dilaan ng one to sawa!
Naka-bra lang sya na medyo mdaming kulay pero mas dominante ang pula, at isang manipis na pink na shorts na parang yun sinusuot na panloob lang pag nakapalda ang mga babae. Hindi ko na naman alam ang tawag dun eh sorry. Nakalitaw naman ang dulo ng T-back na pulang suot n’ya. Naisip ko bigla. Ito ang T-back na nahulog kanina sa coffee shop. Sana ay bago matapos ang mga tagpong kasama ko s’ya ay maiuwi ko ang T-back nya.
Napangiti ako sa mga kalikutan ng utak ko. Tumingin lang s’ya sa akin at muli ay humalik sa aking pisngi at gumiti din. Napag-isip ko tuloy na bakit ba panay ang halik n’ya sa pisngi ko? Hindi naman n’ya ako boyfriend. Siguro ay ganito lang talaga s’ya magpakita ng kanyang pasasalamat or ganoon s’ya talaga sa kanyang mga friends pag natutuwa s’ya. Ah sabihin na ng lahat na napaka-tanga ko. Basta, whatever it may be, ang alam ko lang eh gusto ko ang ginagawa n’yang iyon dahil nagiging mas madali sa akin ang pag-execute ng plano kong may mangyari sa gabing ito.
Bigla syang nagtanong “Did you already order for the food and drinks Nathan?”
“Ah, eh, Oo kanina pa pagtapos ko ikaw tanungin. Malamang andito na din ‘yun mamaya lang.” Tanging sagot ko kasi talagang nagtatalo na ang aking sarili na parang isang baliw! Eh sino ba naman ang hindi magigitla sa sitwasyon ko? Malamang may magsasabing, kung ako yan d’yan pa lang uumpisahan ko nang palibugin yang putang yan pero hindi ko kasi s’ya tinitignan na ganoon eh. Basta parang iba yung pakiramdam ko kahit may halong libog ay may respeto pa din.
Nang magbalik ako sa ulirat ko dahil sa pagkakabigla pa din sa kanyang paghalik at sa aking mga nakita kanina. Pumasok na lang ako sa loob ng kwarto at maliligo na sana ng biglang tumunog ang bell. Tanginang motel ‘to! Nakakqagulat yun bell parang may sunog! Hay and’yan na malamang ang room boy at dala na ang pagkain na order ko.
At dahil sa pagkakagulat siguro ay napakbong bigla si Anna at nagtago sa CR. Bigla s’yang nagsalita at sabing “Buksan mo na ‘yun pinto at kunin kung yun na yung order natin.” Nagulat ako sa reaksyon n’ya pero sumunod na lang ako at binuksan ko ang pinto at tama nga, ang room boy na nakakabadtrip yung ngisi. Ginawa ko na lang ay kuhanin ang aming mga order. “Sir may table po d’yan sa loob. Doon ko na lang po ilalagay.” Sabi ng room boy habang medyo nakangisi pero hindi s’ya nakatingin sa akin o maging sa loob ng kwarto. Aba! Akala yata nito bobo ako. Teka nga. “Wait, ako na lang ang kukuha.” Sabay sinarado ko ng kaunti ang pinto bilang panigurado lang na wala s’yang makikita sa loob. Kinuha ko ang table at dumeretso ako sa may pinto. Inilapag naman ng room boy ang lahat abay alis din sya agad pagkasabi na kasama na lang yun sa total bill.
Sinarado ko na ang pinto at ipinasok ang table. Naisip ko na lang na kaya siguro ganoon ang reaksyon ni Anna ay dahil sa suot n’ya na baka makita ng roomboy. Ini-ayos ko ang table sa harapan ng kama malapit sa kinaroroonan ng TV. Hinaltak ko yung parang extension ng table para magkasya ang lahat ng order namin. Ibinaba ko muna sa ilalim ng table yung apat na beer pati ang Ice. Binuksan ko yung Crispy Pata at ini-ayos ang dalawang plato. Kinuha ko din ang iisang upuan at pinwesto ito sa gilid ng table para gamitin ko mamaya sa aming pagkain. Pakiramdam ko ay isang lalake na bagong kasal na pinaghahandaan ang asawang matagal nang gustong maka-isa pero talagang mapilit na hintayin na lang ang araw ng kasal. Nakakatawa pero may saya na naidulot ang pag-iisip kong iyon. Dagdag na naman sa pagkakasabik ko walanghiyang utak kong ito!
Lumabas ng CR si Anna at nag-indian sit sa kama sa harap ng mga pagkain. Sa pwesto n’yang ito ay medyo bukas ang maigsing shorts kaya kita ko ang singit n’ya. May naisip akong mas magandang ideya para lalo kong makita ito ng hindi n’ya mahahalata. Binuksan ko ang ilaw ng dresser at sinabing “Oh ayan inilawan ko na para makita natin ng maayos ang ating mga kakainin.” Bumalikwas naman si Anna pero tumagilid s’ya na mas lalong humarap sa akin kasi kanina ay patagilid ang tingin ko. Ngayon eto, nakaharap nang husto sa akin at naka-indian sit pa din pero bigla n’yang itinaas ang kaliwang paa n’ya kaya lalong bumukas ang shorts at mas nakita ko na ang singit nya. Takte! Ang kinis ng singit n’ya! At halos makita ko na yung hiwa n’ya konting kilos na lang. Pag nangyari yun, anak ng pitumpung malilibog na kuneho! Hindi ko na talaga mapipigilan pa!
Inalis ko na muna sa isip ko ang wish kong makita at sinimulan ko na munang pagsilbihan ko s’ya.
Nanatili lang akong tahimik habang inaayos ang lahat para sa kanya dahil hindi talaga ako umiimik nuon mga sandaling yun dahil sa mga nagtatalong mga kaisipan ng baliw kong katinuan. Tama ba yun? Haha! What ever?
Anyway, biglang parang may naramdamang ako kaya napatingin ako sa kanya.
“So, right now, you don’t have any girlfriends?” tanong n’ya na bumasag sa katahimikan at nagpahinto sa mga naglalaro sa aking isipan.
Sumagot ako habang ini-aayos naman ang 2 tasa para lagyan ng kape. “Wala eh, kasi hindi naman ako gwapo, kaya parang ilang ako manligaw maging sa office kahit gusto ko na ‘yung babae eh hindi ko ito makuhang ligawan. Hindi naman ako bata pero talaga lang sigurong wala akong confidence na taglay para gumawa ng moves.”
Tumawa s’ya at tinapik ang pisngi ko. “You know what? Hindi lang looks ang hanap namin mga babae! Being nice and being true is much better! At saka…” Tumahimik lang s’ya at tila sinusuri ang aking mukha o baka may dumi kaya ako naman si tanga eh nagpunas bigla ng mukha.
Nang biglang nagsalita s’yang muli. “Hmmmmm, hindi ka naman panget eh, masyado mong nilalait sarili mo eh.” Sabay yuko n’ya at biglang kurot n’ya sa crispy pata at isinubo ito sa akin. Wow! Ang sweet ng babaeng ito. Parang nahuhulog na talaga loob ko sa kanya. Mahal ko na yata ang babaeng kaharap ko at nagdasal akong bigla na sana ay ‘wag matapos sa araw na ito lang ang pagkikita namin. Pero paano na yung mga naisip kong pwedeng mangyari? Kundi magaganap ‘yun ay baka hindi na maulit pa ito. Sabi nga nila “Opportunity knocks only once.” Bigla akong parang lalong naguluhan at napabuntung hininga na lang.
“Hey, what’s with that face?” napansin pala n’ya ang medyo pagtahimik ko at pag-iisip.
“Nothing, alam ko corny but to tell you the truth, I am more than happy right now. Kasi ngayon ko lang ito naranasan. Parang inaalagaan. Pero marami din naman pumapasok sa isip ko na paano kung panaginip lang? Paano kung…Hay wag mo na lang akong pansinin wala lang itong ka-emo-han kong ito.”
Sabay sagot naman nya, “aaaaahhh, ang sweet naman ng Nathan ko!” Malambing n’yang pagsalita.
Nagulat ako sa sinabi nya! Pero sobrang natuwa ako dahil kahit hindi kami magkarelasyon at ni wala pa ngang 24 oras na kami ay magkakilala ay nagawa na n’yang sabihin iyon. Daig ko pa ngayon ang nanalo sa lotto at kung talagang napakabait sa akin ni Bossing at matuloy ito sa isang relasyon ay siguradong hindi ko s’ya tatantanan! Haha!
“Hmmmm, Nathan how old are you na pala? Ako kasi I’m 20 na ngayon. Birthday ko kasi! Hihi!” nagulat ako ulit kasi birthday pala n’ya pero naisip ko na baka niloloko lang n’ya ako ngunit sinakyan ko na lang din kung anuman ang trip n’ya.
Kinuha ko ang lighter ko at sinindihan. Kumanta ako ng birthday song. Habang kumakanta ako ay nilalapit ko ang lighter sa kanya. Napansin ko ang isang luhang pumatak sa kanyang pisngi. Sabay blow sa lighter ko.
Pinunasan ko ang luha n’ya at sinabing, “Did you make a wish?”
“Yeah, I wished that this would never end.” Hindi ko iyon pinansin pero para itong musika sa pandinig ko. Hindi na lang pala ako ang humihiling na ‘wag ito matapos. Ramdam ko ang pagiging totoo sa kanyang sinabi dahil pagkaraan n’yang banggitin ‘yun ay yumuko lang s’ya at nagpatuloy sa kanyang pagkain. Alam kong medyo napaiyak s’ya kaya lumapit ako sa tabi n’ya at inakbayan ko s’ya habang s’ya naman ay humilig sa aking balikat. Hinimas ko na lang ang kanyang buhok at talagang nag-iba ang aura ng paligid. Kung kanina ay kalibugan ang aking nararamdaman, ngayon naman ay kalungkutan na hindi ko din maipaliwanag kung bakit parang ramdam na ramdam ko kung ano ang nasa loob ng kanyang isipan.
Tumingin s’ya sa akin. At humilig palipat sa aking dibdib. Nagbalik na naman ang isipan ng aking alaga at bigla pumiglas. Kukuhanin ko na sana ang pagkakataong ito para umpisahan ang mainit na gabi pero nadala ako sa kanyang maamong mukha at talagang medyo nag-alangan na sa mga naiisip kong kabulastugan.
Tumagal kami sa posisyong iyon hanggang sa sabihin n’yang “Let’s not spoil this night!”
Tumingin s’ya sa akin at sabing “Nathan, this moment is too good to be true, right?!” Hindi ko sinagot ang tanong n’ya bagkus ay bumalik ako sa kinauupuan ko at nagpatuloy sa aking pagkain habang s’ya naman ay parang kumakanta ng birthday song ng mahina kasabay ng kanyang pagkain.
Totoong totoo ang kilos n’ya sa harapan ko. Talagang nakita kong parang gutom na gutom ang kaharap ko. Kung hindi nga lang sa kutis at hitsura n’ya ay masasabing patay gutom ang kasama ko. Gayunpaman ay nakakatuwa kapag ang iyong pinapakain ay masayang kinakain ang nasa hapag kainan. Nakakawalang pagod tignan at sadyang Masaya sa pakiramdam.
Makaraan ang ilang minute matapos n’yang ubusin ang lahat ng nasa lamesa maliban sa mga utensils at buto. Binasag ko na lang ang katahimikan at iniabot ko ang kaha ng yosi sa kanya. Kinuha n’ya ito at nagsindi ng isa sabay abot sa akin ng may sinding yosi. Kumuha din s’ya ng isa para sa kanya.
“Nathan, I am serious when I told you that this moment is really too good to be true.” Sabay kuha n’ya ng dalawang boteng beer. Binuksan ko ang mga ito. Nag-umpisa na kaming uminom. Hindi ko pinansin ang kanyang sinabi. Lumapit s’ya sa upuan ko. Kinabig n’ya ang mukha ko at sinabing “There are some things in this crazy world that happens so sudden but ends so sudden. It’s unexplainable but then again, we should always cherish each moment is given to us. ‘cause life’s really unfair and unexpected.” Bago pa man ako makasagot ay lumapit na ang kanyang mukha sa aking mukha.
Lumingon ako palayo at tumayo muna saglit habang nagyoyosi. Tinignan ko s’ya. Sumandal ako sa may table ng dresser na may salamin at kung saan nagmumula ang nagsisilbing ilaw namin sa mga sandaling ito at sinabing, “That’s why I believe na dapat ang lahat ng tao, iniisip na last day na nila sa mundong ito. Para lahat ng best nila ay gagawin nila at ipapadama sa lahat ng taong nasa paligid nila, lalo na sa mga mahal nila.”
Tumayo s’yang biglang may pumatak na luha muli sa kanyang mga mata. Inilapag ang may sinding sigarilyo at nagtungo sa kinaroroonan ko na nakatitig ang napakaamong mukha.
