Thea's Excapades
From Part 4
Maingat na inilagay ni Mish ang mga pagkain sa maliit na mesa na nasa gilid ng pool. Pagkatapos ay sabay na silang nagsimulang kumain ng kanyang Ninong Bogs.
Habang kumakain, hindi mapakali si Mish. Kakaiba ang kanyang nararamdaman sa mga sandaling iyon—may hiya siyang nararamdaman sa harap ng kanyang Ninong, ngunit paminsan-minsan ay di niya mapigilan ang sulyapan ang brusko nitong katawan.
Bagama’t hindi niya maamin sa sarili, may halong thrill at kakaibang excitement siyang nararamdaman habang nakikita ang kanyang Ninong Bogs na tanging brief lamang ang suot habang magkasalo silang kumakain.
Halatang tensyonado si Mish habang nag-uusap sila, kaya’t kung minsan ay pautal-utal pa siya kung sumagot sa mga tanong ng kanyang Ninong.
Matapos ang kanilang pagkain, sinimulan na ni Mish na iligpit ang mga natirang pagkain. Sa kabila nito, nanatili si Bogs na nakaupo at hindi pa nagbibihis.
Ninong Bogs: “Ah, iha, pagkatapos mong iligpit ‘yan, bumalik ka rito. Dalhin mo na rin ‘yung beer na nilagay ko sa ref para malamig na.”
Mish: “O-okay po, Ninong,” sagot ni Mish nang magalang ngunit halatang may bahagyang kaba.
Medyo madilim na at malamig ang simoy ng hangin, pero hindi pa rin nagbihis si Bogs; sa halip, nagpalit lamang siya ng tuyong brief.
Habang hinihintay ang pagbalik ni Mish, nagsindi siya ng yosi habang nakaupo sa gilid ng mesa, pampalipas-oras.
Makalipas ang ilang sandali, dumating na si Mish na may dalang malamig na beer at baso na nakalagay sa isang tray.
Mish: “Heto na po, Ninong. Nagdala na rin po pala ako ng konting pulutan.”
Ninong Bogs: “Diyan ako bilib sa’yo, iha. Hindi ka lang maganda at sexy, marunong ka pang maghanda ng mga gusto ko. Mabuti pa, samahan mo na ako dito. Inom ka kahit konti.”
Sa una, nagdadalawang-isip si Mish, pero…
Mish: “Uhmmm… hehehe… basta huwag mo akong isusumbong kay Tatay, ha? Hehehe.”
Akala ni Bogs ay kailangan pa talaga niyang pilitin si Mish, pero sa tingin niya ay gusto rin naman nitong uminom kasama siya, nahihiya lang itong magsabi.
Sa isip ni Bogs: “Grabe, napakaswerte ko naman sa inaanak kong ito!”
Ninong Bogs: “Of course, akong bahala. Bakit naman kita isusumbong? Walang ibang makakaalam sa gagawin natin ngayon. Tayong dalawa lang. Hahaha!”
Mish: “Hehehe, loko talaga kayo, Ninong.”
Habang magkasama silang nakaupo, tag-iisang baso sila. Siyempre, mas malakas uminom si Bogs kumpara kay Mish.
Isang baso pa lang ang naiinom ni Mish, pero halos kalahating bote na ang naubos ni Bogs.
Una nilang pinag-usapan ay kinumusta ni Bogs ang buhay ng pamilya ni Mish sa probinsya—ang mga pinagkakaabalahan ng kanyang Tatay, Nanay, at kapatid na si Shiela.
Ninong Bogs: “Kumusta naman sila Pareng Jes sa probinsya? May isa ka pang kapatid, ‘di ba?”
Mish: “Okay naman po sila, Ninong. Ang problema lang, kapag hindi maganda ang panahon, talagang apektado ang pananim ni Tatay. Yung kapatid ko po na si Shiela, malaki na. Senior high na po siya at malapit nang makatapos.”
Ninong Bogs: “Matagal-tagal na rin akong hindi nakapunta sa inyo. Pero alam mo ba, nakabili ako ng lupa at bahay sa kabilang barangay. Nandoon na ang bunso ko ngayon. Medyo tamad kasi ‘yon at pasaway, kaya doon ko na siya pinaaral.”
Mish: “Oo nga po, matagal na ‘yung huling punta ninyo. Siguro, kakasimula ko pa lang po noon sa college, kung hindi ako nagkakamali.”
Ninong Bogs: “Siyanga pala, iha. Sabi ni Jes, huminto ka raw sa pag-aaral mo. Anong nangyari?”
Mish: “Ganito po kasi, Ninong. Maganda na sana ang simula ng mga pananim ni Tatay, pero nadaanan po ng bagyo. Wala kaming na-harvest. Ang masaklap pa, nangutang po siya para sa pananim, kaya ‘yung dapat sana’y pambayad ko ng tuition ay doon na napunta.”
Ninong Bogs: “Nakakalungkot naman ‘yan. Basta sabihan mo si Pareng Jes na huwag mahiyang lumapit sa akin kung may kailangan siya.”
Mish: “Salamat po, Ninong. Nang malaman niya na gusto ko pong lumuwas sa siyudad para maging working student, kayo po talaga ang unang pumasok sa isip niya.”
Medyo mahaba ang naging usapan nina Mish at ng kanyang Ninong Bogs. Hindi namalayan ni Mish na lampas na sa kanyang limitasyon ang nainom niya.
Habang nag-uusap sila, tila nawala na ang hiya ni Mish. Parang naging kaedad na lang niya si Bogs batay na rin sa kanyang mga sagot.
Ninong Bogs: “Gusto ko ngang puntahan ang tatay mo, pero medyo busy pa ako sa mga negosyo ko. Mabuti at naisipan niyang lumapit sa akin, lalo na para sa pag-aaral mo.”
Mish: “Nagpapasalamat din po ako, Ninong. Kung wala po kayo—na kaibigan ni Tatay na may kaya—siguro hindi ko na maitutuloy ang pag-aaral ko. Gusto ko talagang makapagtapos.”
Ninong Bogs: “Tama ‘yan, iha. Iba talaga ang may natapos sa pag-aaral. Alam mo, may mga kabataang babae dito sa siyudad na handang gawin ang lahat para maiahon ang sarili nila sa hirap. Yung ibang kasing edad mo, marunong na kung paano maghanap ng pera.”
Mish: (Medyo tipsy na) “Hahaha! Handa rin akong gawin ang lahat, Ninong.”
Sa sagot na iyon ni Mish, napansin ni Bogs na may kakaiba sa inaanak niya. “Mana ka pala, iha, sa nanay mo,” bulong niya sa sarili habang napapangiti.
Itutuloy……
This post was created with our nice and easy submission form. Create your post!
